skarañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn skar hag al lostger -añ.

Verb

skarañ /ˈskɑːrã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : skaret) (displegadur)

1. Ober kammedoù bras, gaoliata, skampañ.
2. Mont kuit buan: lakaat herr da vont d'ul lec'h bennak ;
   • Ni, 'vat, paotr, a skare ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 469.)
   • Ma'z-pije gwelet anezañ o skara ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 469.)
   1. • [...] ; skarañ a rejont ac'hano, ken na stoke o seulioù ouzh o revr ; [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 135.)
   • D'ar c'houlz-se, war-laez, e klevas Garan an trepas o trouzal gant tud o skarañ. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 58.)

Gerioù heñvelster

• karzañ
• skampañ kuit
• skarzhañ

Troioù-lavar

• skarañ douar : skampañ kuit
• skarañ kuit : mont kuit buan.

Troidigezhioù

• galleg : écarter ^(fr) (jambes), décamper ^(fr) , faire de grandes enjambées ^(fr)