reiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn ro hag al lostger -iñ.

Verb

reiñ /ˈrɛĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Reiñ un dra bennak da unan bennak.
  2. reiñ anaoudegezh
  3. reiñ arc'hant, boued
  4. Reiñ ur gwiskad, ur saead bazhadoù, ur predad, ur saead taolioù.
  5. reiñ bod, lojeiz
  6. reiñ e verc'h da ub
  7. Reiñ urzh, urzhioù
  8. reiñ e c'houlenn, reiñ e c'hoant,
  9. reiñ un ti, ur ranndi, e feurm, e koumanant da ub.
  10. reiñ un dra bennak e gopr, e kred, e prest da ub.
  11. Reiñ da unan bennak : skeiñ, reiñ taolioù dezhañ.

Deveradoù

Troioù-lavar

-reiñ da ...

-reiñ un dra bennak

-reiñ : skeiñ

Krennlavarioù

Rimadelloù

Troidigezhioù