rastell

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

rastell /ˈrastɛl/ benel (furm vihanaat : rastellig, liester : rastelloù, rastilli, restell)

1. Benveg da zastum war an douar traoù bihan skañv (delioù, douar ...) → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
   • Me a oa aet da zeliaoua gant ma rastell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 435.)
   • Dastum ar plouz-mañ gant ar rastell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 435.)
2. Seurt kaoued lakaet ouzh moger ur marchosi da zerc'hel foenn d'ar c'hezeg dreist-holl.
   • Ar c'hezeg a vez lakaet foenn dezho en o rastell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 435.)
3. Seurt benveg lakaet er genoù da zerc'hel dent faos. => rastell-dent

Deveradoù

• rastellad
• rastellat
• rasteller
• rastellerez
• rastellerezh
• rastellour

Gerioù kevrennek

• rastell-aod
• rastell-dent
• rastell-doenn
• rastell-doull
• rastell-gaolaj
• rastell-garr
• rastell-goad
• rastell-hir
• rastell-siminal
• rastell-vor

Troioù-lavar

• bezañ bazhet uhel e rastell
• bezañ foenn a-walc'h er rastell
• bezañ foenn er rastell
• lakaat foenn en e rastell da unan bennak
• bezañ uhel ar rastell e ti unan bennak, Pa vez uhel ar rastell e ti un den ne ro ket kalz tra da zebriñ d'an dud.
• kaout dent hir evel ur rastell

Troidigezhioù

• galleg : râteau ^(fr) ; râtelier ^(fr)