plaouiañ

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

plaouiañ /Distagadur ?/ (anv-gwan-verb : plaouiet) (displegadur)

1. Tapout, kemer en un doare prim ha feuls.
   • Auschwitz n'eus netra da welout gant an holl draoù-se ; plaouiañ a reas ar vugale zoken. — (Fañch Kerrain, Keal Doue War-Lerc'h Auschwitz, Mouladurioù Hor Yezh, 2013, p. 17.)
2. Skrapañ, kemer hep gwir.
3. Debriñ prim, lonkañ, evel un den pe ul loen lontek.
   • Plaouiañ a ra hemañ an eostoù ha ne lez war e lerc'h nemet un douar gwastet hepmuiken.— (G.B Kerverziou ,Levr an amprevaned, 1932, p. 15.)
4. Debriñ. (gwelout: brifañ, floupañ, jogañ, kerc'hañ, porpanchiñ)
5. Gwaskañ.
6. Plaouiañ war un den pe un dra: kouezhañ warno, d'o zagañ

Gerioù heñvelster

• plaoufañ

Troidigezhioù

• galleg : attraper ^(fr) , dévorer ^(fr) , happer ^(fr) , avaler gloutonnement, se jeter sur ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

[2] : Levr an amprevaned, G.B Kerverziou (1932), p. 15.