Mont d’an endalc’had

plaouiañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

plaouiañ /Distagadur ?/ (anv-gwan-verb : plaouiet) (displegadur)

  1. Tapout, kemer en un doare prim ha feuls.
    • Auschwitz n'eus netra da welout gant an holl draoù-se ; plaouiañ a reas ar vugale zoken. — (Fañch Kerrain, Keal Doue War-Lerc'h Auschwitz, Mouladurioù Hor Yezh, 2013, p. 17.)
  2. Skrapañ, kemer hep gwir.
  3. Debriñ prim, lonkañ, evel un den pe ul loen lontek.
    • Plaouiañ a ra hemañ an eostoù ha ne lez war e lerc'h nemet un douar gwastet hepmuiken.— (G.B Kerverziou ,Levr an amprevaned, 1932, p. 15.)
  4. Debriñ. (gwelout: brifañ, floupañ, jogañ, kerc'hañ, porpanchiñ)
  5. Gwaskañ.
  6. Plaouiañ war un den pe un dra: kouezhañ warno, d'o zagañ

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :


[2] : Levr an amprevaned, G.B Kerverziou (1932), p. 15.