penndaoulinañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn penndaoulin hag al lostger -añ.

Verb

penndaoulinañ /pɛndɔwˈlĩːnã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : penndaoulinet) (displegadur)

1. verb gwan Daoulinañ, mont war bennoù an daoulin
   • Penndaoulinañ 'reas Yann Arc'hant, en ur c'hrozmolat ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 90.)
2. verb kreñv eeun Penndaoulinañ ur bragoù : gwriat peñselioù war daoulin ur pezh dilhad
   • Ranket em eus penndaoulinañ e vragoù dezhañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 407.)

Troidigezhioù

• galleg : (s')agenouiller ^(fr)