pec'hiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar al latin peccare.

Verb

pec'hiñ /ˈpeːɣĩ/ verb gwan (displegadur)

  1. Ober ur pec'hed pe pec'hedoù.
  2. Kousket gant paotr pe blac'h hep bout dimezet (hervez ar reolenn relijiel) :
    • Touellañ a ray ur plac'h dinamm hag e pec'ho ganti. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 15.)
  3. Touiñ Doue


Deveradoù

Troidigezhioù

ober pec'hedoù (1)

Touiñ Doue (2)