goufen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gou-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -fen

Furm verb

goufen /Distagadur ?/

1. Furm ar verb gouzout e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
2. Hep kemmadur :

   • Mar goufen, va zad, ne ve ket diaes din lavarout deoc'h. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 156.)

3. Gant ur c'hemmadur g/o:
   • a oufen

   • ... - marteze gwellañ tra 'oufen ober eo diskleriañ peseurt gwiskamant a veze, er mare ma komzan dioutañ, ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 30.)

   • e oufen
   • ne oufen ket
   • pa oufen
   • ma oufen, m'oufen

   • Gwellan m'oufemp da ober ve em dispartia,
     Wit beza net a gojo, da c'hortoz au tri bloa. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 168.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) saurais ^(fr)

Gwelet ivez

• goarfen, gouifen
• goufes