mirent

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mir-, pennrann ar verb mirout, hag an dibenn-ger -ent

Furm verb

mirent /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb mirout e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
Na traonienn zoun na krec'henn sounn ne virent outañ da vont, nag houlennoù ar mor zoken. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)

Troidigezhioù