mereuri

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

mereuri /meˈrøːri/ benel (liester : mereurioù)

  1. Doare atant dalc'het gant ur merour a rann an eost bloaziek gant perc'henn an douaroù e-lec'h paeañ koumanant dezhañ
    • <skouer.>
  2. (Dre astenn-ster) Ne vern pe stal labour-douar, tiegezh.
    • Er vereuri ez eus kezeg ha tirvi a briz. — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 51.)
    • E mereuri al Leslac'h en Brelevenez, e veve, bremañ ez eus pell amzer, ur vaouez [...]. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 29.)

Stummoù all

Troidigezhioù