krougañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kroug hag -añ.

Meneget er C'hatolikon (crougaff).

Da geñveriañ gant ar verboù crogi en kembraeg, cregy en kerneveureg.

Verb

krougañ /ˈkruːɡã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Ispilhañ, istribilhañ (diwar-benn an dud, al loened).
2. Lazhañ unan bennak o lakaat anezhañ e-skourr ouzh ur gordenn ereet en-dro d'e c'houzoug
   • Tapet e voe koulskoude, ha kaset d'ar prizon da Bontrev, hag e voe barnet da vezañ krouget ha devet, ha gwentet e ludu gant an avel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 216.)
   • Jilig. — Ya ! gwir a-walc'h a livirit! Mantrus eo kompren penaoz ema an traou dre aman; aman e krougont eun den araok ober e brosez. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 39.)
   • Mont a ra en egar, hag e lavar krouga ar gornandoned holl, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 88.)

Gerioù heñvelster

• ispilhañ
• istribilhañ

Deveradoù

• digrougañ
• krougadenn
• krougerezh
• krouget

Gerioù kevrennek

• krouglas
• krouglec'h
• en em grougañ

Troidigezhioù

• galleg : pendre ^(fr)  ; suspendre ^(fr)
• kembraeg : crogi ^(cy)

• kerneveureg : cregy ^(kw)
• saozneg : to hang ^(en)

Gwelet ivez

• en em grougañ (verb emober)