kreñvañ
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kreñv hag an dibenn-ger -añ.
Furm anv-gwan
kreñvañ /ˈkrẽwːã/
- Derez-uhelañ an anv-gwan kreñv'.
- Gwellañ lezenn a zo eo lezenn ar c’hreñvañ ... ar Bleiz hag an oan, Goesbriant.
- Pehini anezhe eo ar c’hreñvañ, 1/43 — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 43.)
- Peseurt gwir o doa da ober kement-se ? Gwir ebet, nemet ar gwir en deus ar bleiz da lonkañ ar penn-deñved, abalamour ma 'z oant ar re greñvañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 12.)
- Herve Pinvidik, kreñvañ den a zo er barrez, en deus kaset bravik an dañs. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 91.)
- Hag hemañ neuze ha mont en ul leon c'hwec'h gwech kreñvoc'h ha galloudusoc'h evit al leon kreñvañ ha galloudusañ, ha lammat raktal gant penn ar roñfl ; [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 143.)
- Goude ma oant daou vreur en em lardent evel kigi da weled pehini a vije ar c'hreñvañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 19.)