komero
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
komero /kɔ̃ˈmeːro/
- Furm ar verb komer e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
-
- — Ma ! Me ho komero, Aotrou, a lâras neuze Mari, ar yaouankañ, rak ne youlan ket gwelet droug ebet o c'hoarvezout gant ma zad. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 224.)
- — Me hen komero abalamour deoc'h, ma zad. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 235.)
- — Lâret a zo dit ma mab, mont da gavout ar roue d'e balez, hag az komero da vevel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 122.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- — [...]. El-lec'h div eured ez oac'h en sell da ober, ma zad, e vo bremañ graet teir, rak pep hini ac'hanomp hon-zri a gomero da bried unan an teir friñsez kaer-mañ : me a c'houlenn Priñsez he botoù aour. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 30.)