koñfitur

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

koñfitur /kɔ̃ˈfitːyr/ hollek gourel

  1. Frouezh bet poazhet gant kalz a sukr evit mirout anezhe.
    • Toukennoù gwarezet gant plouz, boestoù mir houarn gwenn, enno koñfitur pe gig bevin, kasedoù plat e koad sapr warno skritelloù saoznek. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 25.)

Troidigezhioù