klokaenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar kloka-, pennrann ar verb klokaat, hag al lostger -enn.


Anv-kadarn

klokaenn /kloˈkaɛn/ benel (liester : klokaennoù)

  1. (Yezhadur) renadenn
    • Rannañ a raer klokaennoù ar verb etre klokaennoù eeun (ereet ouzh ar verb hep araez un araogenn : debriñ bara), ha klokaennoù ameeun, (ereet ouzh ar verb dre araez un araogenn : mont d'an aod). (Saded, Gramadeg ar Verb, eil embannadur, Preder, 2010. P. 89-90.)