kigno
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kigno /ˈkĩɲo/
- Furm ar verb kignat e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Krennlavarioù
- Dalc'h ha me a gigno : an hanter euz ar c'hroc'hen az-po ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 317.)