kenoad

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ken ha oad.

Anv-gwan

kenoad /ˈkɛnwat/

  1. A oad gant unan bennak.
    • Ne lavaror morse a-walc'h n'o devez ar merc'hed diwar ar maez, kenoad gant Gisèle, graet nemet un dibab dilerc'hel, un dibab ha n'eo ket peurvuiañ nemet un asant d'ar pezh a ginnige dezho o familh. — (Anne Guillou, Gisèle pe ar vuhez adsavet, troidigezh gant Herve Danielou, Ar Skol Vrezoneg - Emgleo Breiz, 1998, p. 13.)

Troidigezhioù