Mont d’an endalc’had

kavjont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kav-, pennrann ar verb kavout, hag an dibenn-ger -jont

Furm verb

kavjont /ˈkaf.ʃɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb kavout e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Eno, en ur glask an traoù da oferennañ, e kavjont un arched graet, me 'gred, evit kentañ hini a varvje e kêr, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 30.)
Foeltr tamm ne gavchont, hag ar baotred-man kuit nemet paotr Breiz. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 60.)

Troidigezhioù