Mont d’an endalc’had

kantdifiañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Verb

kantdifiañ

  1. difiañ ub. kant gwech da ober udb.
    • Bah ! Bah ! eme unan, ho relijion, ho Toue, grac'herez : n'em beus aon ebet razhan, m'er c'hantifi da viret ouzin da sevel ar banne man. — (Y. P., Ar fals doctoret hag ho lavariou, Feiz ha Breiz, niv. 15, 1865, p. 116a.)
    • Ni ho tifi hag ho cantifi da rei d'eomp an desteni euz ar c'hountrol. — (Mik an Dourdu, An 363 Lusifer, Feiz ha Breiz 13t bloavezh, niv. 23, 1877, p. 188a.)
    • M'ho kantifi d'am dislavaret, c'hui hag ar republicaned ho preudeur. — (D'an Autrou Glaizot, Le Courrier du Finistère, niv. 21, 1880, p. 2d.)
    • Ni zifi hag a gantifi an Deistet da zislavaret, da vont eneb kement-se. — (F. B., Eur gentel theoloji, Feiz ha Breiz, 16t bloavezh, niv. 28, 1881, p. 221a.)

Troidigezhioù