gwitibunan

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

gwitibunan /ˌɡɥitiˈbỹːnãn/

  1. (Kozh) Pep hini hag an holl ac'hanomp war un dro
    • « Ha taolit pled, paotred, emezañ, mar gwelan unan hepken eus ho mignoned estren e-tailh d'ober goude koan ur gammed war ar pont kuit a ruilhal raktal a-hed e gorf, kraouiet e viot ganin holl gwitibunan ! » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 103.)
    • Mont a reas 'ta d'ar Gêrbenn batailhon kentañ ar c'hentañ rejimant, da lavarout eo, ramzed holl gwitibunan ; [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 26.)
    • Hogen spontetoc'h egeto holl gwitibunan, e voe, hep arvar, ar barner... rak e vamm a gare. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 23.)

Troioù-lavar

Troidigezhioù