erruo
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
erruo /ɛˈryːo/
- Furm ar verb erruout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- — Ma ! Met hastomp buan neuze, rak ar briñsez a oar dija a' teus digoret warnon, ha prestik ec'h erruo. [...] ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 46.)
- — Warc'hoazh ec'h erruo ar jeant er gêr.
— Penaos, warc'hoazh kentañ ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 72.) - Ha pa erruo Jili, ne gompreno ket c'hoazh perak on deuet un eur abretoc'h, hag e lâro gneñ gneñ, mat e oa evel ma oa, en em santout a ran dianket, gneñ gneñ, hag all hag all... — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, p. 8.)