eonenniñ
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn eonenn hag al lostger -iñ.
Verb
eonenniñ /eɔ̃ˈnɛnːĩ/ verb gwan (displegadur)
- Dont eonenn warnañ (diwar-benn al liñvennoù).
- Ne oa ket diaes lavarout, rak daouzek metr hanter pelloc'h e oa un dra bennak o tifretañ, o tiflapal, o yudal hag oc'h eonenniñ : [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 58.)
- E-harz ar skluz an dour a verv hag a eonenn ouzh ar c'herreg ; ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 22.)
- Glaourenniñ gant ar gounnar pe gant ur barrad droug-uhel (diwar-benn an dud).
- Dont eonenn war e gorf, da-heul ur striv hir (diwar-benn al loened).
- Ar c'hezeg a eonenn gant ar wakol hag ar sugelloù. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)