dleomp

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dle-, pennrann ar verb dleout, hag an dibenn-ger -omp

Furm verb

dleomp /ˈdleːɔ̃m(p)/ /ˈɡleːɔ̃m(p)/

  1. Furm ar verb dleout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Ket, ket, pôtr. E-tal da gichen e chomin... Ne dleomp ket bea pell eus an antre... Ma welfed eun dra bennak !... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 172.)
Breman, kere, eme ar c'habiten, e pe du e tleomp trei, ha bale enn hor raok. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 153.)

Troidigezhioù