distouver

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus distouv, pennrann ar verb distouvañ, hag -er.

Anv-kadarn

distouver /ˈdistu:vɛr/

  1. Den a zistouv.
  2. Benveg da zistouvañ.


Gerioù enepster

Troidigezhioù


Furm verb

distouver /ˈdistu:vɛr/

  1. Furm dic'hour ar verb distouvañ en amzer-vremañ.
    • Pa zistouver ar fri e vez aesoc'h analat.