distammañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger dis-, tamm hag al lostger -añ.

Verb

distammañ /disˈtãmːã/ verb gwan (displegadur)

  1. Mont a dammoù.
    • An douar, troet brav gant kontilli an erer, a zistamm. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 43.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù