diskuliet

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar diskul-, pennrann ar verb diskuliañ, ur glebiadur notet -i-, hag an dibenn-ger -et

Furm verb

diskuliet /disˈkyljet/

1. Anv-gwan-verb ar verb diskuliañ
   • Job hen dizalias ; aon en doa na vije ar manac'h diskuliet gant un trubard bennak, rak neuze ar soudarded a vije deuet buan war o c'hiz hag her c'haset ganto evit her lakaat d'ar marv. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 44.)
   • Anez em bije diskuilhet anezan dioustu d'an archerien. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 97.)
   • Hirie, Marijob, merer Run-ar-C'harv hag e dud a zo maro ; ne rey ken droug nag anwaz da zen e ve diskuliet. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto Marvailhou nevez, Saint-Brieuc, 1908, p. 21.)
   • Un deiz, mintin mat, e teuas d'am zi un nebeud planterien da lavarout din un dra na felle ket dezho a vije diskuliet. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 14.)
   • Hogen ne gollo ket, daoust d'e ziavaez dinoaz ar galloud en doa diskuliet en un doare ken estlammus e derou e vuhez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 22.)

Troidigezhioù

• galleg : dénoncé ^(fr)
• galleg : dévoilé ^(fr) , révélé ^(fr)