diroc'hal

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag ar verb roc'hal.

Verb

diroc'hal /diˈroːɣal/ verb gwan (displegadur)

1. Roc'hal
   • – [...], ha p'hen klevfet o tiroc'hal, e lakafet anezhañ eus an tu diavaez, hag ec'h efet en e lec'h, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
   • Neuze e refet van da diroc'hal ivez, met na gousket ket c'hoazh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)
   • ... adkrog e oa da ziroc'hal. — (PIPI 1908, p. 18.)
   • Kousket n'halle ket, gant Neville o tiroc'hal. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 191.)

Deveradoù

• diroc'het

Troiennoù keñveriañ

• diroc'hal evel un hoc'h
• diroc'hal evel ur broc'h
• diroc'hal evel ur pemoc'h

Troidigezhioù

• galleg : râler ^(fr) , ronfler ^(fr)