diorren

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus di- ha gorren.

Verb

diorren /ˈdiɔrːɛn/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : diorroet) (displegadur)

  1. Magañ, gounit plant, loened ; desevel, sevel.
    • Diorren gwez
  2. Sevel, magañ, kelenn bugale, ar yaouankiz
  3. (Dre astenn-ster) Lakaat un dra bennak da greskiñ e dalvoudegezh, da wellaat
    • Neuze e voe savet ur programm diorren uhelek gantañ, al lamm bras war-raok e anv. — (J. ar Bourlout, pennad Koulzad ar peder gwalenn, Ya!, niv. 953, 2023, p. 5.)

Deveradoù

Troidigezhioù