digoro

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar digor-, pennrann ar verb digeriñ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

Furm ar verb digeriñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

Evit her gwelet ker sklaer hag an heol, it d'ar galeoù, d'ar prizon ; esait lakaat ar re a zo eno, en tiez-se, da grial : « Bevet ar Roue ! » Hini ne zigoro e c'henoù. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 151.)

Lavarit dezho krial : « Bevet ar Republik ! » ha ker buan, kement genoù a zo a zigoro hag a youc'ho : « Bevet ar Republik! » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 151.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) ouvrira ^(fr)