deog

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel deaoc (1499). Eus al latin diwezhat *decavum a zeu eus ar ger latin decuma (dekvet). Da geñveriañ gant ar c'herneveureg dega hag ar c'hembraeg degwm.

Anv-kadarn

deog /ˈdɛwk/ gourel (liester : deogoù)

1. (Istor, Relijion) Un doare taos a vez paeet d'un ensavadur relijiel, peurvuiañ, pe d'un aotrouniezh bennak.
   • Adalek ar bla 1838 n’o deus ken da bêan an deog da veleien an iliz anglikan. — (Louis Le Clerc, Ma beaj Londrez, Sant-Brieg, 1910, p. 42.)

Distagañ

• Breizh: "deog /ˈdɛwk/"

Deveradoù

• deogañ
• deoger
• deogerez
• deogiñ
• deogour
• deogourez
• deogus

Troidigezhioù

• galleg : dîme ^(fr)
• kembraeg : degwm ^(cy)
• saozneg : tithe ^(en)
• spagnoleg : diezmo ^(es)

Gwelet ivez

• Ar pennad « deog » e-barzh Wikipedia

Daveoù

Roll an daveoù :