degouezho
Neuz
Brezhoneg
- Savet diwar degouezh-, pennrann ar verb degouezhout, hag an dibenn-ger -o
Furm verb
degouezho /deˈɡweː(z)o/ /diˈɡweː(z)o/
- Furm ar verb degouezhout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Dre gaer pe dre heg e vevo e-unan, rak o soñjal, e tegouezo d'ezañ beza gwelet gant unan bennak ez eo prest da rosta gant ar vez. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 70.)
- — « [...]. Setu amañ adarre ul louzaouenn all, ar velchonenn a bemp delienn, ha mar gellez lakaat anezhañ da dañva anezhi, e tegouezho gantañ evel gant ar roñfl kozh hag e chas kounnaret, [...] ! » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 88.)
- — [...]. D'am meno, ez eo ar gemenerez-mañ ur « medium » eus ar c'hentañ, hag a-drugarez dezhi e tegouezho dimp henozh gwelout darvoudoù dreist ar reolenn. [...]... — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 18.)