c'havo

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kavo gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (k > c'h)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kavo
dre vlotaat	gavo
dre c'hwezhañ	c'havo
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

c'havo /ˈɣɑːvo/

Furm kemmet ar verb kavout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

War-lerc'h ar raganv-gour renet her, da skouer :

Dre e roudoù, ni her c'havo, hag a ouezo petra eo. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 114.)

War-lerc'h ar raganv-gour renet o, da skouer :

— [...] : “Daou vreur hoc'h eus, paotred ar c'haerañ, hag o c'havo deoc'h, pa garfont”. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 210.)