a-vihanik

Brezhoneg

Savet diwar a ha bihanik.

a-vihanik, a vihanik : adverb.

abaoe an amzer ma oa bihan an den, a-vihan
- War-zigarez ma lavared ez oa diot a-vihanik. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 151.)
- A vihanik e oa karantezus en keñveran Aotrou Doue ha sentus ouzh e gerent. — (BUSE, p. 281.)
- Un dra vat eo kustumi ar vugale a vihanik … — (BUSE, p. 381.)
- Ur brezhoneger a vihanik: un den desket brezhoneg gantañ pa oa bihanik, evel yezh kentañ neuze
- [...] distroet da vevañ diwar e leve er barrez en devoa kuitaet a-vihanik ha ma'z oa genidik anezhi. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 16.)
- A-drugarez d'am mamm, ampart e oan a-vihanig evit pezh a selle ouzh kanañ ha lenn notennoù ; ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 81.)
deskiñ a-vihanik
- A drugarez d'an azenerezh-se, evel ma lavarfe darn 'zo, ha d'o diouiziegezh venniget, hervez ma kredan-me, rak daou benn he deus pep bazh, desket ha desket mat am eus va yezh a-vihanik, ha mil bennozh Doue dezho evit se ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 8.)
ez-vihanik