oad

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kar d'ar ger oed e kembraeg. Eus oet e krennvrezhoneg hag en henvrezhoneg, eus ur ger keltiek *aiw-ito-, deveret eus ar bennrann a gaver er gerioù आयुस् āy-us, « buhez, oad », e sañskriteg, *αἰϝ-ών aet da αἰών, « kantved », αἰεί ha αἰέν, « atav », en henc'hresianeg, aev-u-m, aetās (deuet eus *aiv-itāt-s) e latin, huis hag oys e kerneveureg, oes e kembraeg hag áes en heniwerzhoneg, « kantved », áiw-s, « amzer, kantved  » e goteg, ew-ig, « peurbadel », en alamaneg, h.a.[1]
(Furm verb) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

oad /ˈwɑːt/ gourel (liester : oadoù)

  1. Amzer aet e-biou abaoe ganedigezh ur boud bev pe krouidigezh un dra bennak.
  2. Oad rekis evit ober un dra bennak.
  3. Kozhni.
  4. E troiennoù amzeriañ
    d'an oad-mañ, d'an oad-se,
    an oad a ..., d'an oad a ...
    d'am oad, d'az oad,
    da bep oad, da bep seurt oad
  5. Bezañ en un oad, er memes oad ...
  6. Mont d'un oad :
  7. Dont oad, un tamm oad, da unan bennak:


Deveradoù

Deveradoù


Troioù-lavar


Krennlavarioù

Troidigezhioù

Furm verb

oad /ˈwɑːt/

  1. Furm dic'hour ar verb bezañ en amzer-dremenet ledan an doare-disklêriañ.

Daveoù

Roll an daveoù :