krogas

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar krog-, pennrann ar verb kregiñ, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

krogas /ˈkroːɡas/

  1. Furm ar verb kregiñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
[...] ; pell ac'hano, ha kerkent ha ma c'hellas kaout un tammig anal e krogas d'ober : miaou ! miaou ! ma oa un druez selaou anezhañ. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 65.)
[...], met prestik evelkent e krogas ar monedonea diouzh an eil burev d'egile, [...]. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 11.)
Kerkent ha ma krogas ar jeneral da redek, ho pije gwelet ur burzhud bras : [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 27.)
Bihanik e krogas an tan. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 7.)
Ha kerkent pevar mevel a grogas en Gwennveur gaezh, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 18.)
[...] : ar vugale a grogas da grial, o stardan oute dorn o mamm. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 104.)

Troidigezhioù