gwelomp
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb 1
gwelomp /ˈɡɥeːlɔ̃m(p)/
- Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- — Na zigalounekait ket, va c'hoar; ni ne velomp nemed ar pez a zo dirak hon daoulagad; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 256.)
Troidigezhioù
Furm verb 2
gwelomp
- Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour lies an doare-gourc'hemenn
- — Gwelomp eta. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 16.)
- Met lezomp an daou briñs hag al lez holl el levenez hag ar festoù, ha gwelomp petra a zeu da vezañ Luduenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 105.)
- — [...]. Tavomp var gement-man. ha guelomp a behini ac'hanomp hon diou e vezo ar brasa dienez er bed-man. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 260.)
- Gwelomp, ha lavar fraezh an dra-se. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 25.)
- Jilig. — Netra ! ho paro ? Merc'hed a zo hag o deus kement ha c'houi ! Alo ! gwelomp eun tamm penaoz e valeit... — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 40.)
- — « Bremañ, Lom, peogwir hon eus divizet diwar-benn priz al labour, gwelomp penaos e raimp al labour-se. [...].» — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 94.)
Krennlavar
- Gwelomp, eme an dall, pa en devoa kollet e vazh ha kavet un all. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 388.)