divalav

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger « di- » hag un anv-gwan aet da get *malv deuet eus ar ger keltiek *mal-awo- « gwak », da geñveriañ gant ar gerioù μαλ-α-κός (malakos), α-μώλ-υ-ς en henc'hresianeg ha mollis e latin.

Gwelet ar gerioù « malañ » ha « melc'hwed »^[1].

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	divalav
Derez-uheloc'h	divalavoc'h
Derez-uhelañ	divalavañ
Derez-estlammiñ	divalavat

divalav /di.ˈvɑː.lo/ pe /di.ˈvɑː.law/

1. N'eo ket brav.

   • Ar verc'h a oa ken divalo hag an diaoul. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 207.)

2. (E yezh Treger) Gorrek pe dic'houest da labourat.
   • Ar verc'h zo divalo ken ez eo divalo! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 63.)
   • — Daoust perak eta eo ken divalo kerz al lestr ar beure-man ? — (MBJ, p. 345.)

Gerioù kevrennek

• divalav-mezh
• ken divalav

Deveradoù

• divalavaat
• divaloajoù
• divalav-divalav

Krennlavarioù

• Eur wreg fur hag hi divalo
  A zo dreist ar gaera wreg a zo — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 55.)

Troidigezhioù

• alamaneg : hässlich ^(de)
• galleg : laid ^(fr)
• saozneg : ugly ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 102.