Aotrou

Gwelet ivez : aotrou

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus aotrou.

Anv-kadarn

Aotrou

1. Anv boutin skrivet gant ur bennlizherenn,
2. Pa gomzer ouzh un den a renk uhel
   • Aotrou person! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 100.)

   Aotrou, gwelet a ran traoù hag a zo spontus O envel ne rin ket dre ma'z int re euzhus, Sainte Tryphine et le Roi Arthur, Fañch an Uhel, 1863. p.34

   • Jilig. — Petra eo, Aotrou? Petra ho peuz? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 28.)
3. ma Aotrou

   Setu amañ, ma Aotrou, un den hag a c'houlenn bezañ komeret da vevel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 14.)

4. Pa gomzer eus Doue, pe ouzh Doue.
   • Pedomp an Aotrou Doue.