koll : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
||
Linenn 23: | Linenn 23: | ||
#:''Yec'hed deomp holl, Hemañ zo 'vont da goll''! |
#:''Yec'hed deomp holl, Hemañ zo 'vont da goll''! |
||
#chom da goll: chom da vreinañ, pa gomzer eus legumaj, boued |
#chom da goll: chom da vreinañ, pa gomzer eus legumaj, boued |
||
====[[krennlavarioù|Krennlavarioù]]==== |
|||
* ''Abred na '''goll''' [[james|jamez]].'' {{mammenn|TBP3|302}} |
|||
{{-ak-|br}} |
{{-ak-|br}} |
Stumm eus an 1 Du 2016 da 16:57
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
koll /ˈkɔlː/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kollet) (displegadur)
- mont tra pe dra digant un den
- Gwelloc'h e vije bet gant Marc'h, roue Poulmarc'h, koll e rouantelez eget koll e varc'h Morvarc'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
- koll e hent
- koll e benn, e spered
- koll e skiant, e skiant-vat : koll e spered
- Me zo erru prest da goll ma skiant ganit-te, TBP 2/472
- koll ul lagad
- Hennezh a zo o paouez koll ul lagad, TBP 2/394
- koll e vrezhoneg
- koll sont
- koll ur bugel: moumounañ ur bugel betek re:
- mervel den pe zen digant un den
- Koll e dud, koll ur bugel
- mont da goll
- Yec'hed deomp holl, Hemañ zo 'vont da goll!
- chom da goll: chom da vreinañ, pa gomzer eus legumaj, boued
Krennlavarioù
- Abred na goll jamez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 302.)
Anv-kadarn
- Herve. — Na pebez koll e vije bet ar maro-ze ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 12.)
- Ne vije ket ur gwall goll.
- Me am eus bet un tamm mat a goll war ma buoc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 265.)
Gerioù kevrennek
Troioù-lavar
Krennlavarioù
- Pa erru ur c'holl en ti
Ez erru daou pe dri
Anv-gwan
- bezañ koll
- En dro-mañ omp koll — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 265.)