kalon : diforc'h etre ar stummoù

Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet

Inline

Stumm eus an 20 Eos 2015 da 10:37

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant ar c'herneveureg colon hag ar c'hembraeg calon a c'hellfe dont o-zri eus ur c'heltieg *kal-onāa zo ennañ, pe pennrann al latin cal-idu-s (flugezenn domm), pe hini al latin call-idu-s dre ma tremene alies ar galon evit organ ar skiant. (Martezeadenn V. Henry)^[1]

Anv-kadarn

kalon /ˈkɑːlɔn/ benel (furm vihanaat kalonig, liester kalonoù)

(Korfadurezh) Organ kigennel kleuz ha talmus a dalvez da gas ar gwad e korf an dud pe al loened.
- Talm ar galon.
- Marc'h, roue Poulmarc'h, a veze laouen bras e galon pa c'helle mont da redek ar moc'h gouez e koadou bras e rouantelez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
Poull ar galon: ar poull-kalon.
- Pa glevan komz eus lazhañ ez a klañv ma c'halon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
- Sevel a ra ma c'halon diwar al laezh.
nerzh-kalon.
- Kemer kalon.
- Komer kalon, degouezhet omp tost. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 145.)
rannañ kalon ub, e galon da ub.