skeiñ : diforc'h etre ar stummoù

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 61: Linenn 61:


[[Rummad:Brezhoneg eeun]]
[[Rummad:Brezhoneg eeun]]
[[Rummad:skeiñ]]


[[fr:skeiñ]]
[[fr:skeiñ]]

Stumm eus an 25 Du 2013 da 14:09

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

skeiñ /ˈskɛĩ/, a-wechoù skoiñ (skoet an anv-gwan-verb anezhañ) (displegadur)

  1. Reiñ taolioù.
  2. skeiñ un dra (taolioù, dour, moneiz, taboulin)
    skeiñ taolioù (bazhadoù, skouarnadoù) gant un den, ul loen
    skeiñ un taol e kalon un den
    skeiñ kaoc'h en avel : mont d'ar pevarlamm
    skeiñ mein gant un den
    skeiñ arc'hant er mor
    skeiñ e benn gant ar voger
  3. skeiñ war un nor
  4. Skeiñ un den, pa gomzer eus ur c'hleñved, ur boan
    • ...hemañ oc'h eoniñ, skoet gant an droug-sant, henhont gant trouskennoù ha goulioù spontus, un heug hag ur rukun sellout outo ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 54.)
  5. Skeiñ gant ul loen, gant un den
  6. Skeiñ war ul lec'h bennak
  7. Skeiñ war-du un dra bennak/ul lec'h bennak
  8. Teuler
  9. gwinkal, pa gomzer eus kezeg

Stummoù all

Troioù-lavar

Troiennoù keñveriañ

Krennlavarioù

  • An amzer a dro
    An Ankou a sko
  • Ret eo skeiñ war an houarn keit ha ma vez tomm
  • Ret eo skeiñ war an tomm pa vez ruz an houarn

Troidigezhioù