er-maez

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an araogenn mesket er hag an anv-kadarn maez

Adverb

er-maez /ɛrˈmɛːs/

1. En diavaez (diwar-benn al lec'hioù, an traoù kloz)
   • Daoust hag adarre e oant an eil e divrec'h egile, ha me er-maez, a-gostez, estrenez ? — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 96.)
2. Bezañ er-maez
   • <skouer.>
3. Dont er-maez : mont en diavaez eus ul lec'h
   • <skouer.>
4. Kas er-maez
   • <skouer.>
5. Mont er-maez : mont en diavaez eus ul lec'h
   • Pak da c'houzoug ervat pa'z i er-maez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 391.)
   • (dre skeudenn-lavar) Mont er-maez : bezañ gwerzh vat dezhañ
   • <skouer.>
   • (merdeadurezh) Mont er-maez : kuitaat ar porzh evit mont war [[mor[vor]]
   • <skouer.>

Gerioù enepster

• e-barzh

Troioù-lavar

• chom er-maez : kaout lamm, bezañ korbellet
• er-maez a
• er-maez eus

1. • [...] ; c'hoant en doa bet da vont er-maez eus an ti. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 38.)

• mont er-maez : lavaret re

Krennlavarioù

• Pa vez tomm an heol an deiz kentañ a viz C'hwevrer e teu al louz er-maez eus e doull da c'harmat d'ar goañv da zonet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 326.)

Troidigezhioù

• galleg : au dehors ^(fr) , dehors ^(fr) , en dehors ^(fr)