skeiñ : diforc'h etre ar stummoù

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 14: Linenn 14:
#skeiñ gant ul loen, gant un den
#skeiñ gant ul loen, gant un den
#:''Biskoazh gant ki n’am eus bet skoet'', {{mammenn|TBP3|242}}
#:''Biskoazh gant ki n’am eus bet skoet'', {{mammenn|TBP3|242}}
#[[skoet]]


{{-trl-}}
{{-trl-}}

Stumm eus an 13 Gwe 2012 da 09:42

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

skeiñ /ˈskɛĩ/ (skoet an anv-gwan-verb anezhañ) (displegadur)

  1. Reiñ taolioù.
  2. skeiñ un den, pa gomzer eus ur c'hleñved, ur boan
    • ...hemañ oc'h eoniñ, skoet gant an droug-sant, henhont gant trouskennoù ha goulioù spontus, un heug hag ur rukun sellout outo ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 54.)
  3. skeiñ gant ul loen, gant un den
    Biskoazh gant ki n’am eus bet skoet, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)

Troioù-lavar

Troiennoù keñveriañ

Krennlavaroù

  • An amzer a dro
    An Ankou a sko
  • Ret eo skeiñ war an houarn keit ha ma vez tomm
  • Ret eo skeiñ war an tomm pa vez ruz an houarn

Troidigezhioù