youl

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg aiul.

Meneget er C'hatolikon (eoull, youll).

Da geñveriañ gant ar gerioù ewyllys e kembraeg, awell e kerneveureg hag iúl en iwerzhoneg.

Deuet eus ar ger keltiek *awislo-, a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *h₂euH-, a gaver er gerioù avēre « c'hoantaat gredus » e latin, avasá (अवस) « pred » e sañskriteg hag aviwn « c'hoantidigezh » en armenieg.^[1]

Anv-kadarn

youl /ˈjuːl/ benel, liester : youloù

1. mennad
   • ...daou-ugent den, kontet mat, kalon en o c'hreiz ha youl en o fenn..., — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 146.)
   • — « [...]. Koulskoude, p'eo gwir e leverez eo youl Doue ez afes d'ar gouent, n'eo ket d'in-me e vefe enebi ouz ar Mestr bras-se a garan hag a zervichan eveldout. [...]. » — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 43.)
2. (Bredoniezh) c'hoant
   • O youl a gouezhe zoken war draoù ha n'o doa talvoudegezh ebet evito : n'o doa ken c'hoant, a gredan, nemet da zistrujañ kement tra a c'heIlfe degas da soñj dezho eus un Doue en neñv hag a roio da bep hini hervez e oberoù. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 30.)
   • Korf an den ne ket evit harpa aliez keit hag he ioul; izomm oc'h euz, kerkouls ha me, hen anzao a ran hep mez evidoun, euz a eun tamm-bennag d'en em grenvaat. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 3.)

Adstummoù

youll, ivoul, ivoull

Deveradoù

• diyoul
• droukyoul
• youlad
• youlek
• youlelour
• youliñ
• youlus

Gerioù kevrennek

• a-youl
• a-youl-gaer
• a-youl-vat
• youl-bevañ
• youl-galloud
• youl-sevel
• youlstriv
• youl-uhelaat
• youl-vat

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 47-48.