tosta

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « tosta- », pennrann ar verb « tostaat », hep dibenn-ger.

Furm verb

tosta /ˈtos.ta/

1. Furm ar verb tostaat e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • An eil dimeus egile , daou bried a dosta, Vel en amzer dremenet , memes tra, memes tra! Prosper Proux
   • Pa darzh skinoù kentañ an heol, a-rez an dremmwel, e tosta Marzhin ouzh dorioù kêr hag e c'hourc'hemenn outo digeriñ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 76.)
2. Furm ar verb tostaat en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • —« Tosta aman », eme an aotrou Kure da Laouig ha ne grede ket mont beteg ar gegin. — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 28.)
   • « Tosta 'ta ouzhin, kozh skarineg digalon, tosta 'ta buan, mar kredez ! » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 79.)