tost

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant ar ger gallek tost (abred) [1].

Adverb

tost (da) /ˈtɔst/; tostoc'h, tostañ, ken tost, tostat.

  1. Nepell, war un hed bihan;
    • Bezañ tost da un den, da un dra.
    • Tremen tost da un den, da un dra
  2. Derc'hel tost da un dra bennak : mirout


Gerioù enepster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar


Troidigezhioù

Krennlavar

  • Tost ne dap ket, berr ne skoulm ket.

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen tost
Derez-uheloc'h tostoc'h
Derez-uhelañ tostañ
Derez-estlammiñ tostat

tost/ˈtost/, ken tost.

  1. Ha n'eo ket pell (kar, kerent)
  2. Pizh
  3. bezañ tost d'e arc'hant, tost d'e wenneien

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Anv-kadarn

tost /ˈtost/ gourel (furm vihanaat : tostig, liester : tostoù)

  1. Bank en ur vag ma azez ar roeñverien warnañ

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :