tabut

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar verb krennc'hallek tabuster (skeiñ).

Anv-kadarn

tabut /'tɑːbyt/ gourel (liester : tabutoù)

  1. Enebiezh etre tud hag a zegas komzoù feuls etreze (dre fazi e vez fallimplijet gant lod nevezvrezhonegerien e-lec'h kaoz, kaoze, kaozeadenn).
  2. Kaout tabut, klask tabut ouzh unan bennak
  3. kompezañ un tabut:
    • An noter, neuze, a gavas tro da gompezañ an tabut ... — (Kontadennoù Kerne, p. 187.)


Gerioù heñvelster


Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

  • galleg
  1. dispute (fr) , querelle (fr)
  2. tapage (fr) , vacarme (fr)

Liamm davaez