suno

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar sun-, pennrann ar verb sunañ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

suno /ˈsỹːno/

  1. Furm ar verb sunañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Troidigezhioù

Esperanteg

Etimologiezh

Diwar ar saozneg sun hag al lostger -o a dalvez da sevel an anvioù-kadarn.

Anv-kadarn

Troad unander liester
nominativ suno sunoj
akuzativ sunon sunojn

suno /ˈsu.nɔ/

  1. Heol.