soroc'hal
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn soroc'h hag al lostger -al.
Verb
soroc'hal /sɔˈrɔːɣal/ verb gwan (anv-gwan-verb : soroc'het) (displegadur)
- Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus ur pemoc'h
- N'ouzon nemet un dra : en amzer hiziv al loened a harzh, a c'hwitell, a vlej, a wic'h, a viaou, a hinno, a yud, a hud, a voud, a chilp, a glip, a goag, a c'hroaq, a gan, a richan, a grougous, a roc'h, a doc'h, a soroc'h, a c'harm, a ragach, a c'hregach, a gloc'h, a youc'h, a razailh, a rizink, pep hini en e vod hag hervez e ouenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 8.)
- (Dre astenn-ster) Grozmolat ; grignouzal, ronkal (diwar-benn an dud)
- KLITEMNESTRA ( a vouezh uhel ) . — Ha talvout a ra bremañ ar boan kenderc'hel da soroc'hal evel tudigoù spontik ? — (Jarl Priel, Nag a Wad, Al Liamm niv. 112, Gwengolo-Here 1965, p. 302.)