santel

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn sant hag al lostger -el.

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen santel
Derez-uheloc'h santeloc'h
Derez-uhelañ santelañ
Derez-estlammiñ santelat

santel /ˈsãntɛl/

  1. Evel ur sant.
  2. Tud:
  3. Lec'h santel :
    • Bet e oant en kalz a lec’hioù santel, o pediñ Doue hag e vamm da reiñ dezhe ur bugel, paotr pe blac’h, ha ne ouient ket petra da ober. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 275.)
    • An daol santel : al lec'h ma vez komuniet en un iliz katolik.
    • An Douar Santel : Palestina, an douar ma vevas w:Jezuz.


Deveradoù

Gerioù kar dre o ster


Gerioù kevrennek


Troidigezhioù

Furm verb

santel

  1. Pennrann ar verb santelañ.