sanko

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar sank-, pennrann ar verb sankañ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

sanko /ˈsãŋko/

  1. Furm ar verb sankañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
    • Hag e sanko, e-barzh an dour, an erinoù, ar paludoù, ar foenneier hag ar parkeier-traezh, hag engroez diniver an tiez bihan. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 293.)

Troidigezhioù